نگرانی عمیقی پیرامون آینده‌ی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و احتمال ادغام آن با وزارت آموزش و پرورش، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان را بر آن داشت تا در نامه‌ای به رئیس جمهور، صدای اعتراض خود را بلند کند. پاسخ سریع و دقیق ریاست جمهوری به این نامه و دستور ایشان به وزیر آموزش و پرورش برای بررسی دقیق موضوع و ارائه راه‌حل‌های مناسب، نشان از توجه ویژه به اهمیت ادبیات کودک و نوجوان و جایگاه آن‌ها در جامعه دارد.
فریدون عموزاده خلیلی، رئیس هیئت مدیره انجمن، ضمن استقبال از دستور رئیس جمهور، ابراز امیدواری کرد که این اقدام، به بهبود وضعیت کانون و رفع موانع پیش روی آن بیانجامد. ایشان بر لزوم بررسی پیشنهادات انجمن و مشارکت کارشناسان و متخصصان حوزه‌ی کودک و نوجوان تاکید ویژه‌ای نمودند.
در نامه‌ی انجمن، نقش حیاتی کانون در شکوفایی استعدادهای کودکان و نوجوانان مورد توجه قرار گرفته و پیامدهای منفی ادغام آن با ساختار آموزش و پرورش به روشنی تشریح شده است. آقای عموزاده خلیلی بر حفظ استقلال کانون و ضرورت اتخاذ رویکردهای نوین و کارآمد در مدیریت آن تاکید فراوان کردند.
این نامه به مشکلات متعدد کانون، از جمله مدیریت ناکارآمد، غلبه‌ی دیدگاه‌های شخصی بر تصمیم‌گیری‌ها، تعطیلی برخی کتابخانه‌ها و مراکز آموزشی، افت کیفیت محصولات و کاهش تعداد مربیان مجرب اشاره دارد. همچنین، ادغام پیشنهادی کانون با آموزش و پرورش، طرحی نسنجیده و آسیب‌زا ارزیابی شده است.
انجمن نویسندگان کودک و نوجوان آمادگی خود را برای برگزاری جلسه‌ای مشترک با وزیر آموزش و پرورش، دفتر رئیس جمهور و هیئت امنای کانون اعلام کرده است تا راهکارهای عملی برای حل مشکلات کانون و ارائه گزارش نهایی به رئیس جمهور ارائه شود. هدف از این نشست، بررسی دقیق پیشنهادات و یافتن راهکارهای کارشناسی برای ارتقای جایگاه کانون در جامعه است.
انجمن در نامه‌ی خود به نقش بی‌بدیل کانون در طول شصت سال گذشته اشاره کرده و آن را خانه‌ی نسل‌های متعددی از کودکان ایران نامیده است. کانون با برگزاری برنامه‌های متنوع فرهنگی و هنری و گسترش کتابخانه‌ها و مراکز فرهنگی در سراسر کشور، نقشی اساسی در رشد و پرورش استعدادهای کودکان و نوجوانان ایفا کرده است. انجمن خواستار خارج شدن کانون از زیر نظر وزارت آموزش و پرورش و قرار گرفتن آن تحت نظارت رئیس جمهور و هیئتی متشکل از متخصصان حوزه‌ی کودک است.
آرزوی انجمن، بازگشت کانون به جایگاه شایسته و ایفای نقش مؤثر آن در پرورش استعدادهای کودکان و نوجوانان و یاری رساندن به خانواده‌ها است.
