## طلای المپیک؛ بذر امید یا آغاز فراموشی؟
درخشش شمشیربازان ایرانی در المپیک پاریس و کسب مدال تاریخی، شور و اشتیاقی وصفناپذیر در جامعه ایجاد کرد. اما این پیروزی تنها نقطه شروع راهی طولانی و پر فراز و نشیب است.
باید از خود بپرسیم: آیا فدراسیون شمشیربازی برنامهای منسجم و هدفمند برای حفظ این موفقیتها و توسعه همه جانبه این رشته دارد؟ آیا طلای المپیک صرفا بذر امید را در دل شمشیربازان و علاقهمندان جوان میکارد یا آغاز فراموشی سایر اسلحهها و استعدادهای نهفته در این رشته است؟
بررسی عملکرد فدراسیون پس از المپیک نشان میدهد که تمرکز اصلی همچنان بر روی اسلحه سابر است و به نظر میرسد سایر اسلحهها همچون فلوره و اپه از توجه و حمایت کافی برخوردار نیستند. برگزاری مسابقات ستلایت با جوایز ناچیز، عدم اعزام تیم کامل به مسابقات قهرمانی آسیا و برگزاری لیگ سابر بلافاصله پس از مسابقات بینالمللی، نشان از عدم برنامهریزی دقیق و توجه کافی به توسعه همه جانبه این رشته دارد.
با توجه به اهمیت مسابقات آسیایی و المپیک آینده، فدراسیون شمشیربازی باید با جدیت بیشتری به برنامهریزی برای سایر اسلحهها بپردازد. برگزاری اردوهای منظم، شرکت در مسابقات بینالمللی، تعیین کادر فنی متخصص برای هر اسلحه و حمایت از تیمهای پایه از جمله اقداماتی است که باید در دستور کار فدراسیون قرار گیرد.
برای حفظ این موفقیتها و رسیدن به قلههای بالاتر، نیاز به برنامهریزی دقیق، حمایت همهجانبه و توجه به همه اسلحهها است. امیدواریم فدراسیون شمشیربازی با اتخاذ تصمیمات عاقلانه، بتواند آیندهای روشن و پر از افتخار را برای این رشته ورزشی رقم بزند.
