## وابستگی سنگین صنعت دام و طیور به واردات و راهکارهای رهایی از آن
صنعت دام و طیور در ایران، نقشی کلیدی در اقتصاد کشاورزی کشور ایفا می‌کند. با این حال، این صنعت با چالش بزرگی مواجه است: وابستگی شدید به واردات نهاده‌های دامی. سالانه میلیون‌ها تن نهاده‌های حیاتی مانند ذرت، سویا و جو از کشورهای خارجی وارد می‌شوند، که این امر به هدر رفتن منابع ارزی کشور می‌انجامد. این وابستگی به عوامل مختلفی مانند محدودیت تولید داخلی، تغییرات اقلیمی و نوسانات قیمت جهانی ربط دارد.
وابستگی به واردات، مشکلات عدیده‌ای را برای این صنعت به همراه دارد. از جمله این مشکلات، می‌توان به نوسانات شدید قیمت نهاده‌ها در بازارهای جهانی، افزایش هزینه‌های تولید برای دامداران و مرغداران، کاهش قدرت رقابت محصولات دامی در بازارهای داخلی و خارجی و آسیب‌پذیری این صنعت در برابر تحریم‌ها و بحران‌های اقتصادی اشاره کرد.
**راه‌های رهایی از وابستگی**
برای کاهش وابستگی صنعت دام و طیور به واردات، راهکارهای متعددی وجود دارد. از جمله این راهکارها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* **تغییر الگوی کشت:** تغییر الگوی کشت از محصولات آب‌بر به سمت کشت علوفه‌های مقاوم به خشکی، می‌تواند به طور قابل توجهی در کاهش وابستگی به واردات نهاده موثر باشد.
* **حمایت از تولید داخل:** دولت می‌تواند با ارائه تسهیلات و حمایت‌های مالی از تولیدکنندگان داخلی نهاده‌های دامی، آنها را به افزایش تولید تشویق کند.
* **کشت فراسرزمینی:** توسعه کشت فراسرزمینی در کشورهای دیگر می‌تواند در تامین بخشی از نیازهای کشور به نهاده‌های دامی موثر باشد.
* **بهبود بهره‌وری:** بهبود بهره‌وری در تولید نهاده‌های دامی و کاهش تلفات، می‌تواند میزان واردات را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
* **توسعه تحقیقات:** سرمایه‌گذاری در تحقیقات برای یافتن جایگزین‌های مناسب برای نهاده‌های وارداتی و بهبود روش‌های تولید، نقش مهمی در کاهش وابستگی به واردات خواهد داشت.
**وضعیت فعلی و چشم‌انداز آینده**
در حال حاضر، تلاش‌های زیادی از سوی دولت و بخش خصوصی برای کاهش وابستگی صنعت دام و طیور به واردات نهاده در حال انجام است. با این حال، رسیدن به این هدف نیازمند زمان و سرمایه‌گذاری قابل توجهی است.
با اجرای سیاست‌های حمایتی دولت و افزایش تولید داخل، می‌توان امیدوار بود که در آینده شاهد کاهش وابستگی صنعت دام و طیور به واردات نهاده باشیم. این امر به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش امنیت غذایی کشور و کاهش آسیب‌پذیری این صنعت در برابر نوسانات بازارهای جهانی کمک خواهد کرد.