زمانی که می‌خواهیم دندان‌های ردیف و مرتبی داشته باشیم ولی یک ناحیه ایمپلنت شده در دهانمان وجود دارد چه کاری باید انجام شود؟ و یا اگر قرار است ارتودنسی کنیم و در آینده در ناحیه‌ای از دهان که دندانی وجود ندارد ایمپلنت قرار دهیم چه تدابیری برای ارتودنسی باید اندیشیده شود؟
رابطه درمان ارتودنسی و ایمپلنت دندان
قبل از اینکه در مورد رابطه ارتودنسی و ایمپلنت توضیح دهیم می‌بایست هر کدام را به جداگانه مورد بررسی قرار دهیم.
ایمپلنت دندان
ایمپلنت یکی از موفق‌ترین روش‌های درمانی دندانپزشکی با بالای ۹۷ درصد موفقیت می‌باشد. در جراحی‌های ایمپلنت ابتدا یک پیچ تیتانیومی داخل فک کار گذاشته میشود. حدوداً ۳ تا ۴ ماه زمان می‌برد تا پیچ تیتانیومی یا به اصطلاح فیکسچر داخل استخوان فک جوش بخورد؛ این بدین معناست که سلول‌های استخوانی اطراف آن شکل بگیرند.
در این مدت روی ایمپلنت توسط بافت سالم لثه پوشانده میشود و شما در داخل حفره دهانتان روکشی نخواهید داشت. بعد از عمل استئواینتگریشن یا محکم شدن پیچ فلزی داخل استخوان، دندانپزشک در مرحله اول روی لثه را باز کرده پیچ مناسبی روی سطح خارجی فیکسچر قرار می‌دهد. این پیچ عنوان هیلینگ یا بهبود دهنده فرم لثه را دارد، و طی مدت دو هفته می‌تواند فرم زیبایی به لثه که قرار است در آینده زیر روکش ایمپلنت قرار گیرد بدهد. زمانی که لثه شکل گرفت می‌بایست از فیکسچر قالب گیری کرد. با مواد مخصوصی قالب گیری انجام میشود. در کلینیک ارتودنسی دکتر مهدی فهیمی هنزائی از مواد قالب‌گیری سوئیسی با برند اسپیدکس استفاده می‌گردد و یا می‌توان از اسکنرهای داخل دهانی به صورت دیجیتال قالب‌گیری کرد. در این کلینیک تخصصی، با اسکنر داخل دهانی مدیت ٧٠٠ این امر انجام میشود. زمانی که قالب گیری به دقت انجام شد می‌توان بعد از حدود دو هفته روکش را به بیمار تحویل داد. این روکش موقتاً با چسب چسبانده میشود تا در صورت تایید نهایی چسب دائم زده شود.
همانطور که متوجه روند قرار دادن ایمپلنت و روکش آن شدید، ایمپلنت در دهان به مانند یک سکوی محکم و غیر قابل حرکت در نظر گرفته میشود. بنابراین وقتی که قبل از درمان ارتودنسی در حفره دهانتان یک ایمپلنت کار گذاشته شده است می‌بایست تغییرات نیروهای ارتودنسی به دندان طبیعی و به ایمپلنت را در نظر بگیرید. عملاً نیرویی که به دندان طبیعی و یا به دندان ایمپلنت شده می‌بایست وارد شود متفاوت است؛ در نتیجه عکس العمل ایجاد شده نیز فرق دارد.
درمان ارتودنسی
حال به تعریف علم ارتودنسی می‌پردازیم. زمانی که می‌خواهید طرح لبخند خود را اصلاح کنید، علاوه بر زیبایی فرم لب و رنگ آن به زیبایی لثه و رنگ آن و در نهایت به ردیف بودن دندان‌ها باید توجه کرد. زیباتر شدن رنگ دندان‌ها و سفید شدن آن نیز با بلیچینگ انجام می‌گیرد. برای اطلاع از هزینه بلیچینگ پس از ارتودنسی امسال و مراحل آن مواد مورد مصرف با کلینیک ارتودنسی تماس حاصل فرمایید.
زیبایی فرم لب و رنگ آن بیشتر ژنتیکی است و معمولا قابل تغییر است. در مورد لثه نیز می‌توانیم با جراحی‌های لثه و استفاده از لیزر رنگ و فرم آن را بهبود ببخشیم. در انتها به ردیف شدن دندان‌ها توجه می‌کنیم. علم ارتودنسی علمی نوین است که بدون آسیب زدن به دندان‌های شما با نیروهای ملایم آنها را جابجا کرده و در ردیف مناسب قرار می‌دهد؛ به طوری که زیبایی و کارایی بیشتری پیدا کنند.
یک متخصص ارتودنسی بررسی می‌کند که در داخل حفره دهان چه عواملی حرکت دندان‌ها را بهبود بخشیده و چه عواملی حرکت آنها را مسدود می‌کند. وقتی که طرح درمان ایمپلنت در کنار ارتودنسی قرار می‌گیرد چالش‌های جدیدی ایجاد می‌کند.
ایمپلنت که در بالا در مورد آن توضیح دادیم می‌تواند یکی از این عوامل محدود کننده باشد، ولی در صورتی که متخصص ارتودنسی علم و دانش کافی داشته باشد حتی می‌تواند از این عامل محدود کننده سود ببرد.
اول درمان ارتودنسی کنیم یا ایمپلنت؟
اول درمان ارتودنسی کنیم یا ایمپلنت؟ رابطه ارتودنسی و ایمپلنت معمولاً به دو شکل است یا شما ارتودنسی لازم دارید ولی از قبل یک یا چند دندان خود را ایمپلنت کردید و یا قرار است بعد از اینکه ارتودنسی نموده دندانهایتان صاف و مرتب گردید، در یک یا چند ناحیه بی‌دندانی ایمپلنت قرار دهید؟
هم اکنون به بررسی هر دو حالت می‌پردازیم: در حالت اول شما از قبل ایمپلنت انجام داده‌اید، بنابراین یک یا چند سکوی غیر قابل حرکت در دهانتان وجود دارد. در این صورت دندان‌هایی که باید به نواحی مجاور منتقل داده شوند دچار محدودیت هستند؛ لذا باید روش ارتودنسی را تغییر داد. حتی می‌توان از ایمپلنت به عنوان یک تکیه‌گاه مطمئن و محکم استخوانی کمک گرفته جهت نیروها را به وسیله آن تغییر دهیم و این امر موجب حرکت سریع‌تر سایر دندان‌ها خواهد شد.
در انتهای درمان نیز می‌توان با تغییر دادن روکش ایمپلنت محل آن را با بقیه دندان‌های صاف شده متناسب کرد. لازم به ذکر است در مواردی محدود در صورت لزوم می‌توان با روش‌های پیچیده جراحی ایمپلنتی که در قدیم به صورت نابجا گذاشته شده نیز خارج گردد. البته این روش آخرین گزینه ما می‌باشد و تا جای ممکن سعی می‌کنیم ایمپلنت را حفظ کنیم و مابقی دندان‌ها را به نحوی مرتب کنیم که چالش دیگری ایجاد نشود. به هر حال در علم دندانپزشکی خارج کردن ایمپلنتی که در داخل استخوان سال‌هاست محکم شده است نیز امکان‌پذیر است.
حالت دوم زمانی اتفاق می‌افتد که ارتودنسی انجام شده، دندان‌ها مرتب و ردیف گشته‌اند. حال یک یا چند فضای خالی داریم که می‌بایست ایمپلنت انجام شود. در اکثر اوقات قرار دادن ایمپلنت در پایان درمان ارتودنسی یک امر اورژانسی نمی‌باشد ولی مزایای بسیاری دارد از جمله نکات زیر:
- با قرار دادن ایمپلنت در فضاهای بی‌دندانی که در انتهای درمان ارتودنسی ایجاد شده است از برگشت سایر دندان‌ها به آن فضاها جلوگیری کرده، باعث ثبات نتیجه درمان ارتودنسی می‌شویم.
- زمانی که در یک ناحیه بی‌دندانی در انتهای درمان ارتودنسی ایمپلنت قرار می‌دهیم،استخوان آن ناحیه محفوظ می‌ماند و تمایلی به تحلیل نداشته و باعث توزیع مناسب‌تر نیروهای فکی می‌گردد.
- زمانی که شما در یک سمت دهانتان ناحیه بی‌دندانی داشته باشید، معمولاً تمایل دارید با آن سمت کمتر غذا بجوید و این امر باعث می‌گردد نیروهای جدیدن در سمت دیگر فک اعمال شوند. این مطلب مهم باعث می‌گردد که نیروهای وارده به فکین و مفصل گیجگاهی نامتقارن باشد و در انتها باعث مشکلات فکی شود. طرف دیگر نیروی شدید وارد یک یا چند دندان می‌تواند سیم‌های فیکسی که در پشت دندان‌ها در پایان ارتودنسی قرار می‌گیرند را نیز تخریب کنند.
نتیجه گیری
در کلینیک ارتودنسی معتبر اگر قبل از انجام ارتودنسی ایمپلنت داشته‌اید و یا اگر بعد از انجام ارتودنسی قرار است ایمپلنت بگذارید نگران نباشید. تمامی روش‌های نوین درمان به کار گرفته خواهد شد که روند درمان ارتودنسی تداخلی با ایمپلنت پیدا نکند. ایمپلنت سابق و یا ایمپلنت آینده به بهترین شکل حفظ گردد و کارایی جویدنتان مختل نشود.
.
.
این مقاله توسط سفارش دهنده آن تهیه شده است و مجله خبری سرزمین مسئولیتی در خصوص معرفی خدمات ارائه شده ندارد.