## سرنوشت رویینگ در ایران: جدایی یا ادغام؟
در دنیای ورزش ایران، بحث جدایی رشته رویینگ از فدراسیون قایقرانی به موضوعی داغ تبدیل شده است. این در حالیست که رشته بادبانی پیشتر از فدراسیون قایقرانی جدا شده و به طور مستقل فعالیت میکند.
احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان، که پیش از این سکان هدایت فدراسیون قایقرانی را بر عهده داشت، از طرفداران جدایی رویینگ و تبدیل آن به یک فدراسیون مستقل است. وی معتقد است که این جدایی به رشد و توسعه این رشته کمک شایانی خواهد کرد.
یکی از مهمترین دلایل مطرح شده برای این جدایی، نیاز رویینگ به زیرساخت های خاص و اختصاصی است. به عنوان مثال، این رشته به پیست استاندارد دو هزار متری نیاز دارد، در حالی که پیست فعلی در دریاچه آزادی تهران تنها هزار متر است و از استانداردهای لازم برخوردار نیست.
با این حال، این جدایی با چالشهایی نیز همراه است. کمبود بودجه، نبود نیروی انسانی متخصص و فقدان زیرساخت های کافی از جمله چالش های اصلی پیش روی این رشته هستند.
اگر رویینگ به عنوان یک فدراسیون مستقل فعالیت کند، نیاز به حمایت مالی بیشتر و جذب سرمایهگذاران بخش خصوصی خواهد داشت. همچنین، تربیت مربیان و ورزشکاران حرفهای و ایجاد زیرساخت های ضروری برای توسعه این رشته، از اولویت های فدراسیون جدید خواهد بود.
در کنار بحث جدایی رویینگ، وضعیت فدراسیون بادبانی نیز به طور جدی مطرح است. این فدراسیون پس از جدایی از فدراسیون قایقرانی، با مشکلات زیادی مواجه شده و هنوز جایگاه خود را در صحنه ورزش کشور پیدا نکرده است.
در نهایت، تصمیمگیری در مورد آینده رویینگ در ایران، نیازمند بررسی دقیق و همه جانبه تمام جوانب این موضوع است. باید دید که وزارت ورزش و جوانان چه تصمیمی در این خصوص اتخاذ خواهد کرد و آیا جدایی رویینگ از فدراسیون قایقرانی میتواند به رشد و پیشرفت این رشته کمک کند یا خیر.