فوتسال زنان ایران در آستانه رویدادهای مهمی همچون جام ملت‌های آسیا، گرفتار بلاتکلیفی شده است. این بلاتکلیفی ناشی از تصمیم‌گیری‌های متناقض و گاها متضاد در فدراسیون فوتبال و به ویژه کمیته فنی است. در حالی که انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال نزدیک می‌شود، تصمیم‌گیری در مورد کادر فنی تیم ملی فوتسال زنان نیز تحت تأثیر فضای انتخاباتی قرار گرفته و به نظر می‌رسد بیشتر از آنکه بر اساس معیارهای فنی و عملکرد تیم باشد، بر اساس منافع سیاسی و جناح‌بندی‌های داخلی فدراسیون صورت می‌گیرد.
اخبار ضد و نقیضی که از جلسات کمیته فنی و هیئت رئیسه فدراسیون در خصوص آینده کادر فنی تیم ملی فوتسال زنان منتشر می‌شود، نشان از وجود اختلاف نظرهای جدی در این خصوص دارد. از یک سو، رئیس کمیته فنی بر لزوم تغییر سرمربی تیم تأکید دارد و از سوی دیگر، هیئت رئیسه فدراسیون با این تصمیم مخالفت کرده و بر ماندن سرمربی فعلی اصرار می‌ورزد. این اختلاف نظرها نه تنها باعث سردرگمی در بین اعضای کادر فنی و بازیکنان تیم شده است، بلکه به اعتماد به نفس تیم نیز آسیب زده است.
تیم ملی فوتسال زنان ایران به عنوان مدافع عنوان قهرمانی جام ملت‌های آسیا، نیازمند ثبات و آرامش برای دستیابی به موفقیت‌های بیشتر است. اما متأسفانه، تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای و سیاسی در فدراسیون فوتبال این ثبات را از تیم گرفته و آینده آن را با ابهام روبرو کرده است.
تاخیر در تصمیم‌گیری در مورد کادر فنی تیم ملی فوتسال زنان، علاوه بر تأثیر منفی بر روحیه بازیکنان، باعث از دست رفتن فرصت‌های ارزشمند برای آماده‌سازی تیم برای مسابقات پیش رو می‌شود. تیم‌های رقیب در این مدت به طور جدی در حال تقویت خود هستند و اگر تیم ملی ایران نتواند هرچه سریع‌تر به یک ثبات مدیریتی برسد، ممکن است در رقابت‌های آینده با مشکل مواجه شود.
در چنین شرایطی، انتظار می‌رود که فدراسیون فوتبال با اولویت قرار دادن منافع تیم ملی و ورزش زنان، تصمیمات سریع و قاطعی در مورد کادر فنی تیم اتخاذ کند. انتخاب سرمربی جدید یا تمدید قرارداد با سرمربی فعلی، هر کدام که باشد، باید بر اساس معیارهای فنی و عملکرد گذشته و آینده تیم صورت گیرد و نه بر اساس ملاحظات سیاسی و جناح‌بندی‌های داخلی.
همچنین، لازم است که فدراسیون فوتبال به صورت شفاف و روشن برنامه‌های خود را برای توسعه فوتسال زنان اعلام کند و از حمایت همه جانبه خود از این رشته ورزشی اطمینان دهد. با ایجاد یک برنامه منسجم و بلندمدت برای توسعه فوتسال زنان، می‌توان به آینده‌ای روشن برای این رشته ورزشی در ایران امیدوار بود.
در نهایت، باید گفت که بلاتکلیفی تیم ملی فوتسال زنان، نه تنها به ضرر این تیم و ورزش زنان ایران است، بلکه به اعتبار فوتبال ایران در سطح بین‌المللی نیز آسیب می‌زند. امیدواریم که مسئولان فدراسیون فوتبال با درک اهمیت این موضوع، هر چه سریع‌تر به این وضعیت پایان دهند و شرایطی را فراهم کنند تا تیم ملی فوتسال زنان بتواند با آرامش و بدون دغدغه به موفقیت‌های بیشتری دست یابد.
