## موانع جوان‌گرایی در فوتبال ایران: از فشار نتایج تا فقدان ثبات در مدیریت
فوتبال ایران سال‌هاست که با چالش میانگین سنی بالای بازیکنان دست و پنجه نرم می‌کند. این موضوع که به عنوان یکی از نقاط ضعف فوتبال کشور شناخته شده است، بار دیگر با حضور پیتسو موسیمانه، سرمربی جدید استقلال، در کانون توجه قرار گرفته است.
موسیمانه که سابقه درخشانی در قاره آفریقا دارد، در اولین صحبت‌هایش در ایران به صراحت به مشکل سن بالای بازیکنان استقلال اشاره کرد و بر ضرورت نوسازی تیم با استعدادهای جوان تاکید نمود.
اینکه یک سرمربی خارجی که شناختی از فوتبال ایران ندارد، به این موضوع به عنوان یک مشکل اساسی اشاره می‌کند، نشان‌دهنده عمق این معضل در فوتبال کشورمان است. پیش از این نیز سرمربیانی مانند ژوزه مورایس و اوزونیدیس به این موضوع پرداخته بودند و تلاش کرده بودند تا با استفاده از بازیکنان جوان، میانگین سنی تیم‌های خود را کاهش دهند.
اما چرا جوان‌گرایی در فوتبال ایران با چالش روبرو است؟ یکی از دلایل اصلی، تاکید بیش از حد بر نتایج آنی است. سرمربیان ایرانی تحت فشار زیادی برای کسب نتیجه فوری هستند و اغلب ترجیح می‌دهند از بازیکنان باتجربه و شناخته شده استفاده کنند تا در کوتاه‌مدت به موفقیت برسند. در حالی که جوان‌گرایی نیازمند صبر و حوصله است و ممکن است در کوتاه‌مدت نتایج مطلوبی به همراه نداشته باشد.
علاوه بر این، عدم ثبات در مدیریت باشگاه‌ها و تغییرات مکرر سرمربیان نیز مانع از اجرای برنامه‌های بلندمدت برای جوان‌سازی تیم‌ها می‌شود. هر سرمربی جدید با آمدن به تیم، برنامه‌های خود را پیاده می‌کند و ممکن است به بازیکنان جوان کمتر فرصت دهد.
با این حال، فدراسیون فوتبال در تلاش است تا با وضع قوانین جدید، باشگاه‌ها را به سمت جوان‌گرایی سوق دهد. طبق مصوبات اخیر، باشگاه‌ها موظف هستند که در ترکیب خود از تعداد مشخصی بازیکن جوان استفاده کنند. این اقدام اگرچه گامی در جهت درست است، اما برای موفقیت آن، نیازمند همکاری همه عوامل دخیل در فوتبال ایران از جمله باشگاه‌ها، سرمربیان و هواداران است.
جوان‌گرایی نه تنها برای موفقیت در بلندمدت فوتبال ایران ضروری است، بلکه می‌تواند به کشف استعدادهای جدید و پرورش نسل آینده فوتبال کشور نیز کمک کند. اما برای تحقق این هدف، باید به صبر و حوصله بیشتری نیاز داشته باشیم و از نتایج آنی دست برداریم.
