نقش ترکیه در فروپاشی سوریه و تبعات آن بر جبهه مقاومت
تحولات سوریه و پیامدهای آن برای جبهه مقاومت، موضوعی است که توجه بسیاری از کارشناسان را به خود جلب کرده است. مهدی عزیزی، تحلیلگر مسائل منطقه، با اشاره به نقش کلیدی آنکارا در تضعیف دولت دمشق، معتقد است ترکیه به عنوان ابزاری در دست آمریکا و رژیم صهیونیستی عمل کرده است. وی این رخداد را تلاشی برای تضعیف انسجام جبهه مقاومت، در پی آتش‌بس حاصل از تلاش‌های دیپلماتیک، می‌داند.
عزیزی با تأکید بر اهمیت ارتباط راهبردی تهران، بیروت و فلسطین اشغالی، به بیانات اخیر مقام معظم رهبری اشاره می‌کند که هدف از براندازی بشار اسد را قطع این ارتباط حیاتی دانسته‌اند. هرچند رهبری صراحتاً نامی از ترکیه نبرده اند، اشاره به کشوری همسایه، نقش آنکارا را در این سناریو آشکار می‌کند.
با استناد به کتاب “مبارزه با تروریسم” اثر بنیامین نتانیاهو (منتشر شده در سال ۱۹۹۶)، که سوریه، لبنان، عراق و سودان را از موانع راهبردی اسرائیل می‌داند، عزیزی به این نتیجه می‌رسد که هرج و مرج در سوریه و عراق در راستای منافع ترکیه است. وی این ادعا را با مشکلات اقتصادی ترکیه، کاهش ارزش لیر و افت محبوبیت رجب طیب اردوغان، توجیه می‌کند. به نظر عزیزی، اردوغان برای منحرف کردن افکار عمومی از مشکلات داخلی، به دامن زدن به بحران‌های منطقه‌ای روی آورده است.
این کارشناس، بی میلی ترکیه برای حفظ تمامیت ارضی سوریه را آشکار می‌داند و آنکارا را به عنوان عامل اصلی سقوط دولت سوریه، از طریق حمایت از گروه‌های مخالف و تروریستی مانند تحریرالشام، معرفی می‌کند. وی همچنین به اهداف نئوعثمانیستی اردوغان و انعکاس آن در اظهارات فرزندانش اشاره می‌کند.
آینده نامشخص گروه‌های معارض سوری
عزیزی تنها نقطه مشترک گروه‌های مخالف دولت سوریه را سقوط بشار اسد می‌داند و پیش‌بینی می‌کند که این گروه‌ها پس از رسیدن به هدفشان، به دلیل اختلافات ایدئولوژیک و وابستگی به قدرت‌های خارجی، با چالش‌های جدی برای تشکیل یک دولت پایدار روبرو خواهند شد.
وی سوریه را رکن اساسی جبهه مقاومت در برابر اسرائیل می‌داند و تأکید می‌کند که تحولات سوریه، بخشی از طرح آمریکا و اسرائیل برای بی‌ثبات کردن منطقه است.
بازتعریف جبهه مقاومت پس از تحولات سوریه
در پاسخ به این سؤال که جبهه مقاومت پس از تحولات سوریه چگونه خود را بازسازی خواهد کرد، عزیزی به موقتی بودن پیروزی گروه‌های تروریستی و آغاز چالش‌های جدید در سوریه اشاره می‌کند. با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری درباره بازپس‌گیری مناطق اشغالی توسط جوانان سوری، وی به سرنوشت داعش و گروه‌های تروریستی دیگر اشاره کرده و بر عدم دوام آنها تأکید می‌کند.
عزیزی با بررسی تجارب حزب‌الله لبنان در سال ۱۹۸۲، مقاومت را عنصری جدایی‌ناپذیر از بافت سیاسی و اجتماعی لبنان می‌داند که در مقابل اشغالگری و نقض تمامیت ارضی ایستادگی کرده است. به عقیده‌ی وی، مقاومت از انتفاضه اول تاکنون به بلوغ رسیده و به نقطه‌ی عطفی در برابر اسرائیل تبدیل شده است.
در نهایت، عزیزی به رشد و تکامل مقاومت در عرصه بین‌المللی و ناتوانی اسرائیل در تحمیل اراده‌ی خود اشاره می‌کند.
